به گزارش خبرنگار مرآت، این روزها که در آستانه ولادت علی بن موسی الرضا(ع) قرار داریم چه دل هایی که هوایی می شوند برای یک لحظه بودن در صحن و سرای مولای مهربانی ها و شاید از همین راه دور کبوترانه دلها را روانه حرم باصفایش می کنند و چه عاشقانی که امام رضا (ع) به آنان نظری افکنده و در ولادتش از آنان میزبانی می کند و چه محبانی که با پای پیاده قصد زیارت ستاره آسمانی ایران زمین را کرده اند. همان کاروان های پیاده روی زیارتی که چندین سال است در میان عاشقان ائمه اطهار(ع) رواج چشمگیری یافته و جاده های استان سمنان نیز سالیانه قدوم عاشقانی از اهل بیت را شاهد است که با تحمل رنج و سختی و با طی مسیرهای طولانی با پای پیاده عزم مشهد الرضا می کنند . شاید بد نباشد تا با یکی از بنیانگذاران این طرح پیاده روی زیارتی که اهل دلی از استان سمنان است آشنا شده ودقایقی با وی به گفتگو بنشینیم. 

عباس شهریاری سنگسری اهل دلی است که در سال 81 اولین کاروان پیاده روی زیارتی به مشهد مقدس را در کرج بنیان نهاده است. وی که متولد مهدی شهر است دوره ابتدایی و متوسطه را در همین شهر گذرانده و سپس جهت ادامه تحصیل راهی تهران شده است . شهریاری 63 ساله که اکنون در شهرستان کرج سکونت دارد علاوه بر اینکه افسر بازنشسته نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی است در حال حاضر مدیر عاملی شرکت سنگسر رایانه کرج را نیز برعهده دارد.

وی علت و انگیزه خود از راه اندازی کاروان زیارتی به مشهد مقدس را عشق به ائمه اطهار مخصوصا امام علی بن موسی الرضا (ع) می داند.

شهریاری که سال ها آرزوی پیاده روی زیارتی به سمت حضرت امام رضا (ع) را در دل خود می پرورانده، در تابستان سال 1381 با احساس اشتیاق زیارتی دیگر به ندای دلش جواب می دهد و بدون توجه به خطرات راه و سرما و گرما و... و با مدد گرفتن از امام هشتم تصمیم به رفتن با پای پیاده می نماید و برای اولین بار پیاده روی زیارتی به مقصد مشهد الرضا را تجربه می کند.

این عاشق اهل بیت(ع) اولین حرکت پیاده روی زیارتی خود را در تابستان سال 81 ابتدا با یکی از دوستان و به صورت دو نفره از کرج شروع کرد و پس از طی مسیر در ده ملا، شاهرود و قدمگاه زوار دیگری به کاروان دو نفره آنان می پیوندند و جمعا 15 نفر می شوند که سفر آنان به مدت 22 روز طول می کشد.  

وی که در طول سالهای 81 تا 87، پنج بار به صورت تمام مسیر از فاز 4 مهرشهر کرج و دو بار هم از ده ملا و قدمگاه پیاده به زیارت امام رضا (ع) رفته است از تجربیات اولین سفر خود می گوید: سال اول با توجه به عدم تجربه مشکلاتی سر راهم بود ولی در سال های بعدی با عشق و مدد گرفتن از آن امام همام آسان شد.

با اولین نگاه به گنبد و گلدسته حالی دیگر پیدا کردیم

این محب امام رضا (ع) ادامه می دهد: در این سفر با توجه به سختی راه، باد، باران وسختی خواب و خوراک وغیره خوشحال بودیم و امام را بیشتر حس می کردیم. با اولین نگاه به گنبد و گلدسته حالی دیگر پیدا کردیم که وصف این حال وهوا با زبان قابل گویش نیست. این مدت سفر زندگی عمر ناسوتی به حساب نمی آید. برای انتقال حالات و زوایای مختلف سفر زبان قاصر است، باید رفت و احساس کرد. در حین حرکت با نام مقدس امام رضا(ع) همخوانی می کردیم،  تفکرمان به امام بود وهیچ صدایی حتی صدای ماشین در جاده را نمی شنیدیم. با وجود زخم پا و خستگی و گرفتگی عضلات دردی را احساس نمی کردیم و حتی با هم هیچ صحبتی نمی کردیم. اگر مسجدی در موقع نماز نمی یافتیم نماز ظهر را در کویر با پای زخمی و باعشق و جماعت می خواندیم و نماز مغرب وعشا را هم اگر مکان مناسبی نبود در کویر بجا می آوردیم و نماز صبح را قبل ازحرکت ادا می کردیم.

کاروان پیاده روی زیارتی به مشهد مقدس در قالب هیأت محبان حضرت علی (ع) مهر شهر کرج که مدیریت آن را شهریاری بر عهده دارد جزو هیچ گروه خاص نبوده و از لحاظ مالی نیز حمایت نمی شود و کلیه مخارج از خود زوار تامین می گردد.

شهریاری در سال 87 برای بار آخر کاروان پیاده روی خود را با 200 زائرهمراهی کرد اما پس از آن به علت عارضه قلبی طی مسافت طولانی برای وی مقدور نیست ولی دیگر افراد هئیت این پیاده روی زیارتی را تاکنون ادامه داده اند.

کاروان پیاده روی زیارتی به مشهد الرضا علی رغم تبلیغات و فقط با پخش قسمتی از سی دی کاروان پیاده روی، مشتاقان زیادی را به خود جذب کرده است و بانوان نیز که از مشتاقان این طرح بودند با توجه به مدت طولانی سفر و مسئولیت در خانواده از پذیرش آنان خوداری و در قالبی دیگر نام نویسی می شوند که همزمان با ورود زوار پیاده به مشهد آنها هم به زیارت امام هشتم مشرف می شوند.  

دیدن گل دسته های حرم امام رضا (ع)  و همچنین اتمام مسافرت و برگشت از مشهد با هواپیما و اتومبیل شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ای است که شهریاری از این نوع سفر در ذهن دارد.

وی که با پیاده روی 1100 کیلومتری از مهر شهر کرج  تا مشهدالرضا را طی مسافت کرده است می گوید:طولانی ترین مسیری که می دانم دیگران طی کرده اند در سال 92 توسط شعیان عراق از کربلا تا مشهد مقدس بوده است. 

درک کلام وحی و موفقیت در شناخت ائمه و شیعه واقعی مرتضی علی(ع) بودن مهمترین چیزی است که شهریاری آرزوی آن را در زندگی دارد.

شهریاری که یک عارف و نویسنده است کتاب هایی به زبان های فارسی و انگلیسی شامل سالک، سلوک، تجلی عشق را به رشته تحریر درآورده  و کتاب های دیگری چون چهل مجلس، تعبیر خواب، مقام زن، تربیت فرزندان، مسافر تنها و... را در دست تحریر دارد و به نشر ماهنامه ی سیری در سلوک و گفتارهای عرفانی نیز اقدام کرده است.

فرهنگ سازی اسلامی تدریس کلاس های عرفان نظری و چگونه زیستن و تفسیر و تعبیر احادیث و... همچنین مشاوره در فیلم نامه نویسی فیلم ها و انیمیشن های مذهبی  و موسیقی عرفانی برگرفته از کتاب تجلی عشق و کتب عرفا، اقدام در تاسیس کانون فرهنگی هنری امام علی (ع) و تاسیس موسسه فرهنگی هنری هاتف عرش و احداث حسینیه و هیأت و مساجد و بنیان گذاری کاروان پیاده روی امام هشتم  و کاروان های زیارتی مشهد و قم و مکه مکرمه  در کرج از جمله فعالیت های این عارف محسوب می شود.  

در پایان با شعری زیبا از سروده های عباس شهریاری سنگسری گزارش خود را به پایان می بریم

بیا بریم امام رضا با هم دیگر دعا کنیم

بغض نشسته در گلو  با همدیگر رها کنیم

بیا بریم قدم زنان با همدیگر سوی رضا

آن غصه جا مانده را از روی دل جدا کنیم

  آقاجون راهم دادی تا خادم کویت شوم

سر سفره ات بنشینم منتظر رویت شوم

آقاجون من فقیرم با دست خالی آمدم

به امید دیدنت با فکر و حالی آمدم

آقاجون منتظرم  منتظر روی توام

تا جوابم ندهی آشفته کوی توام